Ποιος είπε ότι οι διατροφικές ετικέτες υπάρχουν για να πληροφορούν τον καταναλωτή; Υπάρχουν για να παραπλανούν και να παραπληροφορούν.

Εδώ είναι ένα επιδόρπιο γιαουρτιού, το Νου Νου classic, φαίνεται σαν κανονικό γιαούρτι (πρέπει να κοιτάξεις τα ψιλά γράμματα για να διαπιστώσεις ότι είναι επιδόρπιο γιαουρτιού). Κοίταξε τώρα ομως τις διατροφικές πληροφορίες: στην αριστερή στήλη έχει τη διατροφική αξία (πρωτεΐνη, θερμίδες κτλ.- ζητώ συγνώμη δεν φαίνονται οι θερμίδες στη συγκεκριμένη φωτογραφία) ανά 100 γρ., στη δεξιά στήλη έχει το ποσοστό κάλυψης της Συνιστώμενης Ημερήσιας Πρόσληψης (ΣΗΠ) αλλά.... όχι ανά 100 γρ. αλλά ανά 200 γρ. (όσο το κύπελλο) αυτό βέβαια αναφέρεται από κάτω με μικρά γράμματα. Έτσι εσύ πιστεύεις ότι καταναλώνοντας μόνο 100 γρ. με 127 θερμίδες καλύπτεις το 33% των ημερησίων σου αναγκών π.χ. σε ασβέστιο. ΛΑΘΟΣ. Δηλαδή εκεί που τους συμφέρει βάζουν μικρότερη μερίδα οπότε να φαίνονται και λιγότερα τα λιπαρά και οι θερμίδες, και εκεί που τους συμφέρει βάζουν μεγαλύτερη μερίδα για να φαίνεται ότι το γιαούρτι περιέχει πολλές βιταμίνες και μέταλλα... Και εμείς ως καταναλωτές πρεπει να χαλάμε το χρόνο μας κάνοντας εξονυχιστική ανάλυση της κάθε ετικέτας προκειμένου να καταλάβουμε τι τρώμε, πόσο τρώμε και γιατί το τρώμε.
Παρεμπιπτόντως, κοιτάζοντας τα συστατικά θα δεις ότι περιέχει ζελατίνη, η ζελατίνη παράγεται από το κολλαγόνο που βρίσκεται στους συνδετικούς ιστούς των ζώων και γενικά χρησιμοποιείται σε πολλά γιαούρτια επιδόρπια, καραμέλες, κρέμες κτλ.