Όταν κανείς έχει σοβαρό πρόβλημα περιττού βάρος συνήθως θα αναζητήσει την βοήθεια ειδικού. Αυτός συνήθως θα είναι ένας ιατρός η ένας διαιτολόγος αλλά σε πολλές περιπτώσεις και άλλες ειδικότητες (έχουμε αναφερθεί σε άλλη ανάρτηση για το ποιος τελικά είναι ο πιο κατάλληλος). Ωστόσο αυτά ακριβώς τα άτομα μπορεί να μην είναι ότι καλύτερο για έναν παχύσαρκο. Μελέτες δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό ιατρών, διαιτολόγων αλλά και ερευνητών που ασχολούνται με τη μελέτη της παχυσαρκίας έδειχναν αυτό που λέμε διακρίσεις βάρους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι 30-50% αυτών των ειδικών δείχνουν να έχουν ένα είδος ρατσισμού προς τους παχύσαρκους. Με λίγα λόγια θεωρούσαν τους παχύσαρκους ανθρώπους, τεμπέληδες, χωρίς αυτοσυγκράτηση, αδύναμοι, χαζοί και ανάξιοι. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο τη στιγμή που πολλοί παχύσαρκοι θεωρούν τον εαυτό τους όλα αυτά τα παραπάνω, και όταν ένας ιατρός η άλλος επιστήμονας εκπέμπει με την συμπεριφορά του ότι θεωρεί τον παχύσαρκο για παράδειγμα τεμπέλη, τότε είναι σαν να επιβεβαιώνει στον ασθενή ότι όντως είναι τεμπέλης, ανάξιος κτλ. Έτσι λοιπόν συμπεριφορές όπως το να σε μαλώνουν γιατί έφαγες λίγο ψωμί παραπάνω, η γιατί παραπονέθηκες ότι πεινάς, η γιατί δεν έχασες βάρος αυτή την εβδομάδα, υποδηλώνουν κάποιον που δεν συμπαραστέκεται στον ασθενή του. Και το περίεργο είναι ότι πολλοί ιατροί, διαιτολόγοι κτλ πιστεύουν ότι αν κάνουν τον παχύσαρκο ασθενή να αισθάνεται τύψεις τότε θα αδυνατίσει κιόλας, από τις τόσες ενοχές. Δυστυχώς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η συμπεριφορά αυτή όντως κάνει τον παχύσαρκο να αισθάνεται ντροπή, και έρευνες δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν αυτά τα ανεπιθύμητα αισθήματα τρώγοντας. Με λίγα λόγια η επίσκεψη στον ειδικό στην ουσία χειροτερεύει τα πράγματα. Αν λοιπόν η επόμενη επίσκεψη σου στον ειδικό σε κάνει να αισθάνεσαι ταπείνωση και ένοχες, άλλαξε αμέσως, ο ιατρός η ο οποιοσδήποτε ειδικός πρέπει να σε ενθαρρύνει, να σε εμψυχώνει, να έχει υπομονή και να μην ειναι επικριτικός. Οφείλεις να ξέρεις ότι... οι ιατροί και διαιτολόγοι και λοιποί ειδικοί δεν είναι τέλειοι από άποψη υγείας και η διατροφή για πολλούς από αυτούς απέχει πολύ από το ιδανικό. Μπορεί να θες να πιστεύεις ότι οι διαιτολόγοι και οι ιατροί έχουν πειθαρχία στη διατροφή τους και τρώνε υγιεινά, αλλά είναι άνθρωποι, και ως εκ τούτου οφείλουν να έχουν βαθιά κατανόηση για κάθε άνθρωπο που ζητάει τη βοήθεια τους και όχι να τον κοιτάνε αφ' υψηλού.
.JPG)
Εμπειρία με γιατρούς δεν έχω. Εμπειρία με διαιτολόγους όμως έχω! Η πρώτη διαιτολόγος που απευθύνθηκα για να χάσω κιλά, με είδε σαν άνθρωπο και σε κάθε επίσκεψη με ενθάρρυνε. Έχανα γραμμάρια και είχε τον τρόπο να με κάνει να καταλάβω πόσο σημαντική ήταν η απώλεια των γραμμαρίων. Όταν η συγκεκριμένη έφυγε από την πόλη μου και επέστρεψε στην έδρα της, οι επόμενοι διαιτολόγοι με έβλεπαν σαν ένα μάτσο ευρώ. Δεν σε υποστήριζαν και με την συμπεριφορά τους σε έκαναν να αισθάνεσαι άσχημα. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς διαιτολόγων, λίγα γνωρίζει για το επάγγελμά του. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν υπήρξαν παχουλοί για να γνωρίζουν εκ των έσω την ψυχολογία ενός τέτοιου προβλήματος και τι πραγματικά χρειάζεται ένας παχουλός για να καταφέρει να χάσει τα κιλά του. Γι'αυτό και πολλοί και πολλές -όσοι έχουν διαδίκτυο στο σπίτι- έχουμε βρει υποστήριξη με άλλο τρόπο και κάνουμε προσπάθειες από μόνοι μας (όσοι τουλάχιστον έχουμε την εμπειρία από έμπειρο διαιτολόγο στο να μάθουμε το πως, τι και πόσο να τρώμε)!
ΑπάντησηΔιαγραφή